PEREC

Po jego śmierci jeden z członków gminy Żydowskiej w Warszawie, gdzie Perec przez wiele lat pracował, podsumował z przekąsem: „O, Perec, był wielkim człowiekiem, przez 25 lat nigdy nie spóźnił się do pracy”.

Oczywiście nie na tym jego wielkość polegała. Gdy umierał, był znanym i cenionym pisarzem; co literatom nie zdarza się tak znów często. W czwartek, 2 kwietnia, minęła dwusetna rocznica śmierci Icchoka Lejbusza Pereca- zamojskiego Żyda, uznawanego (obok Isaaca Beshevisa Singera) za jednego z najwybitniejszych pisarzy, tworzących w  języku jidisz.

 

Perec urodził się w 1851 lub 1852 r. w Zamościu. Jego rodzina najprawdopodobniej wywodziła się z Żydów sefardyjskich – czyli tych, którzy przyjechali z Hiszpanii. Mieszkali na Nowym Mieście, niedaleko obecnego Domu Handlowego „Angora”.

Samouk, w młodości (nie miał wówczas jeszcze nawet 20 lat) zakładał różne biznesy, m.in. szkołę, piwiarnię, młyn – nie wychodziły mu jednak. Wyszła dopiero kancelaria adwokacka.

 

MaMaz