BULIMIA NA STRES

Nazwa tej choroby - bulimia - nie doczekała się przekładu na język polski. W dosłownym tłumaczeniu z języka greckiego oznacza „wilczy apetyt", co nie oddaje jednak w pełni istoty tego zaburzenia. Osoby dotknięte tą chorobą, najczęściej w tajemnicy przed innymi, miewają napady obżarstwa. „Pochłaniają" wtedy duże ilości jedzenia jednorazowo. Najczęściej są to pokarmy wysokokaloryczne, słodkie, chociaż niekoniecznie. Po takiej „uczcie" pojawia się przykre uczucie przejedzenia, ale najczęściej ogromne poczucie winy, że nie potrafiło się nad tym zapanować. Żeby pozbyć się przykrego napięcia emocjonalnego, uczucia frustracji i niezadowolenia z siebie, a także żeby zapobiec przytyciu - chorzy prowokują wymioty lub faszerują się środkami przeczyszczającymi. Pomiędzy napadami obżarstwa stosują różne diety, odchudzają się... aż do następnego razu.

Na bulimię chorują najczęściej młode kobiety i dziewczęta. Dlaczego to robią, dlaczego objadają się i nie potrafią nad tym zapanować? Podłoże bulimii jest psychogenne, jedzenie staje się antidotum na stresy, na nieumiejętność rozwiązywania problemów i niemożność, bądź nieumiejętność ich wyrażenia. Osoby cierpiące na bulimię mają wiele wspólnych cech osobowości. Najczęściej są to osoby zmienne w nastrojach, niestabilne emocjonalnie, mające trudności z kontrolowaniem swoich uczuć. Jak wspomniałam, zdarza się, że anoreksja i bulimia występują jednocześnie i osoby z anoreksją mają napady obżarstwa typowe dla chorych na bulimię. Charakterystyczne cechy bulimiczek to niska samoocena, poczucie bezradności, beznadziejności i samotności.

Kobiety te wiele zazwyczaj od siebie wymagają, ale jednocześnie nie wierzą we własne możliwości. Ta rozbieżność staje się przyczyną ich cierpień.

Microway