RYBA

Niech łaskawie drodzy państwo zauważą: ? Ledwie człowiek ciut pomyśleć jest gotowy, Mądrościami z każdej strony w niego rażą! Choćby taką: ? ryba psuje się od głowy.

 

Że z myśleniem jeszcze u mnie nie najgorzej,

Podumałem pro publiczne bona:

–  Czemu właśnie od łba? Czy nie może

Zacząć psuć się rybka od ogona?

 

Choć nie wietrzę w powiedzeniu kłamstwa,

Idę dalej w domniemywań tryby:

–  Czy sentencja owa, proszę państwa,

Ma się jakoś do rozmiarów ryby?

 

Każdy wie, kto trochę w ciemię bity,

Niepotrzebne cierpliwości próby:

–  Nie ukrywam, że wspomniawszy gabaryty,

Pomyślałem sobie o tych grubych.

 

Dalej myśli poszły jak lawina,

Wątpliwości wszelkie czas zakończyć:

–  Gruba ryba od łba psucie swe zaczyna,

By ogonem jak najdłużej mogła mącić...