DRWALE, CO NIE MYŚLĄ WCALE

Jedno drzewo w ciągu roku filtruje 28 kg substancji zanieczyszczających powietrze. I chłodzi otoczenie jak pięć klimatyzatorów. Bliską obecność przyrody docenia się w zachodniej Europie i wielkich aglomeracjach Ameryki. A u nas? Najwyższa Izba Kontroli alarmuje, że w Polsce natura często znajduje się na straconej pozycji.

– Kiedy żar leje się z nieba, nasze ulice zamierają. Tymczasem wielu przechodniów wybiera trotuary zamiast plaż, ale w Paryżu, Barcelonie czy Berlinie. Co sprawia, że tam ludzie chętnie spędzają wolny czas, nie tylko zwiedzając zabytki?  Odpowiedzi może być wiele. Jedna jest prosta i oczywista: drzewa na chodnikach. Wspaniałe aleje tych miast są tym, co je odróżnia od polskich – mówi Przemysław Filar, założyciel i prezes Towarzystwa Upiększania Miasta Wrocławia, które sprzeciwia się wycince drzew.

Nie tylko europejskie miasta dbają o komfort mieszkańców. Coraz ładniej i przyjemniej robi się w wielkich aglomeracjach na terenie USA. Dzięki tamtejszym stowarzyszeniom przyrodniczym powstają osiedla oplecione zielenią. Między wieżowcami zakładane są ogródki, place zabaw lokalizowane są wśród drzew, by dzieci mogły bawić się w cieniu. To powszechne dążenie do przywrócenia człowiekowi kontaktu z naturą nazwano za oceanem „nowym ruchem przyrody”. Jak informuje „Gazeta Wyborcza” (w dodatku „Nauka”), wszystko zaczęło się od wydanej w 2005 r. książki pt. „Ostatnie dziecko lasu”, która stała się międzynarodowym bestsellerem. Autor, Richard Louv, ubolewa, że dzieci tracą kontakt z przyrodą.

 

Magdalena Wójtowicz