PO DAWNEMU - NA GŁOSY

Unikatowy różaniec tercjarski po przeszło stu latach rozbrzmiał w Łukowej na nowo. Ten pradawny śpiew udało się wskrzesić dzięki Józefie Kozyrze, która zapamiętała melodię i słowa modlitwy, śpiewanej przez prababcie i pradziadków.

Mieszkańcy zapamiętali, że przedwojenni łukowscy tercjarze franciszkańscy odśpiewywali różaniec z podziałem na głosy męskie i żeńskie. Śpiewy rozbrzmiewały każdej niedzieli przed sumą. Po wojnie tradycję śpiewanego różańca łukowskiego podtrzymywały koła różańcowe, korzystając z przekazanych przez tercjarzy brewiarzy. Z biegiem lat kurczyła się liczba osób, które potrafiły modlić się „po dawnemu”. W końcu różaniec śpiewany  zaniechano na rzecz tradycyjnie już tylko odmawianego.

 

her