CHCE SIĘ ŻYĆ

Wiosenka nastała! Nic z zimy już planów!

Znów uszczkną coś mole z cieplutkich barchanów,

Wełnianych sweterków, baranich kożuchów,

Co w szafach zamknięte na głucho.

Szczupleją wprost w oczach panienki, dziewuszki –

Pokażą nareszcie biuściki i nóżki!

Więc myślą i wzrokiem płeć brzydsza już świni:

Na maksa rajcuje to mini!

Z barwami natura poczyna wciąż śmielej:

Sypnęły już złotem forsycja i dereń,

Od trawy zielono, błękitnie od fiołków,

Psychicznych ubywa nam dołków.

Szaleństwa czas nastał: przybywa na grandę

Spacerów we dwoje, tych schadzek i randek

W kawiarni i w parku, na skwerku i w lesie,

I co by nie mówić: żyć chce się!

Żyć chce się i człowiek ciut jakby mniej chory –

Odetchną ode mnie rodzinne doktory,

A zwłaszcza gdy tylko skieruje mnie który

Do doktor Magdy Ogórek.