Izraelka domaga się zwrotu nieruchomości przy ul. Okopowej w Zamościu
ŻYDZI ŻĄDAJĄ SWEGO
Sara W. wyemigrowała z Polski pod koniec lat 40. minionego stulecia. Jest bratanicą Chai H., która przed wojną (z mężem) była współwłaścicielką niemal połowy (48/100) nieruchomości przy dawnej ul. Kolejowej (obecnie Okopowej) w Zamościu. Powierzchnia działki wynosiła 4,4 tys. mkw. Graniczyła od północy z torami. W tamtym czasie pozostała część udziałów należała do kilku osób, głównie pochodzenia żydowskiego. Działka była zabudowana m.in. domem murowanym i drewnianym, magazynem zbożowym, magazynem nafty, stajnią, wozownią. Chaja H. zmarła w 1942, mąż – w 1938, a ich syn – w 1943 r. W latach 50. Sara W. starała się uporządkować sprawy spadkowe. Złożyła wniosek o wydanie należnego jej udziału, który w 1955 r. został uwzględniony przez Wydział Finansowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie. Następnie protokołem z 1956 r. wydano jej część nieruchomości, o którą zabiegała.
Było i nie ma
Dlaczego nieruchomość jednak przejął Skarb Państwa? Otóż w tym samym roku (1956) Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej wystąpiło do sądu o zasiedzenie tej części nieruchomości. Wnioskodawca powołał się na dekret z 1946 r. o mieniu poniemieckim i opuszczonym. Na tej podstawie w latach 50. i 60. państwo przejęło wiele nieruchomości, które przed wojną należały głównie do Żydów. Mogło przejąć majątek, jeśli miejsce pobytu dawnych właścicieli oraz ich rodzin było nieznane (większość zginęła w czasie okupacji) 10 lat od zakończenia wojny (pod warunkiem że w tym czasie nikt z uprawnionych osób nie upomniał się o daną działkę czy budynek).
Magdalena Wójtowicz
Inicjały mieszkanki Izraela zostały zmienione.
To jedynie część artykułu. Kompletny artykuł przeczytasz w obecnym wydaniu Tygodnika Zamojskiego. Zapraszamy do punktów sprzedaży, lub do zakupu e-wydania (tylko 2.5 zł).
Komentarze
A czy w zamosciu mieszkają jacyś zydz ,jestem z Zamościa i mnie to zawsze ciekawiło,ma ktoś jakieś info ,proszę pisać na meila [email protected]
Nic im się nie należy.Gdzie byli jak polski naród dźwigał kraj po drugiej wojnie św.
Kto odbudował te kamienice.
Pamiętam Zamość z lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku.
Brud,smród,nędza i ubóstwo,kamienice w opłakanym stanie.
Jak jest dzisiaj,czy to naród żydowski doprowadził do tego,że Zamość jest dzisiaj przepięknym miastem. Nie.To zrobili Polacy z pomocą JNESKOamościanka.
POLSKA JUŻ ZAPŁACIŁA
Minister Sikorski przypomniał niedawno umowę odszkodowawczą (indemnizacyjną) zawartą w 1960 r. przez Polskę i USA. Na jej mocy Polska przekazała 40 mln dol. na „całkowite uregulowanie i zaspokojenie wszystkich roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych, zarówno osób fizycznych, jak prawnych, do Rządu Polskiego” z tytułu wszelkich decyzji o przejęciu mienia. Ta suma miała zostać rozdzielona „wedle uznania Rządu Stanów Zjednoczonych”. Dalej umowa stwierdza: „Po wejściu w życie tego układu Rząd Stanów Zjednoczonych nie będzie przedstawiał Rządowi Polskiemu ani nie będzie popierał roszczeń obywateli Stanów Zjednoczonych do Rządu Polskiego”. Warto tu zauważyć, że strona amerykańska cały czas bardzo dokładnie przestrzega litery tego układu, bo Stuart Eisenstat jest tylko doradcą, a nie członkiem rządu, a wyrażane przez niego „rozczarowanie” z powodu wstrzymania prac nad polską ustawą reprywatyzacyjną nie stanowi przecież popierania jakichkolwiek roszczeń. W umowie czytamy też: „Gdyby roszczenia takie zostały bezpośrednio przedłożone przez Obywateli Stanów Zjednoczonych Rządowi Polskiemu, Rząd Polski przekaże je Rządowi Stanów Zjednoczonych”.
Z umowy tej jasno więc wynika, że wszelkie roszczenia obywateli USA o odszkodowanie za mienie utracone w Polsce mogą być kierowane tylko i wyłącznie do władz USA. Polska nie może wypłacać żadnych zadośćuczynień, bo stanowiłoby to złamanie obowiązującej umowy, której nie wypowiedziały ani strona polska, ani amerykańska. Gdyby zaś nasze władze chciały obywatelom amerykańskim jakieś odszkodowanie wypłacić, byłoby to narażaniem państwa polskiego na straty oraz łamaniem prawa, a inicjatorzy takich działań musieliby stanąć przed Trybunałem Stanu. Taki sam skutek miałoby uchwalenie ustawy reprywatyzacyjnej przewidującej odszkodowania dla obywateli amerykańskich. Dlatego należy ostrzec polski rząd i parlament, że przyjęcie rozwiązań prawnych zakładających wypłacenie takich zadośćuczynień będzie bezprawiem i działaniem na szkodę państwa.
Szkoda tylko że jak Polska potrzebuje pomocy to wszyscy się dup*i odwracają,a tak to wielcy przyjaciele
Taaaaaaaaaaaaak najlepiej wszystko oddać,a potem ludzie muszą wyjeżdżać za granice za chlebem bo wujek Tusk) tak porobił żeby to nie nam się lepiej żyło tylko takim jak On
podzielam słowa todo obywatele tego kraju potrafia się upomnieć pewnie nie do końca o swoje,ja bym rozdała parę egzemplarzy "TZ" Palestyńczykom nie oni się wypowiedzą na ten temat
w Polsce w przeciwienstwie do Niemiec mozna sie na ten temat publicznie wypowiadac, tam takie tematy sa tabu, chociaz publicznie wiadomo ze oni nie sa swieci i sa zamieszanie w wiele spraw kryminalnych, maja mafijne struktury i mocne lobby.
...w tym wypadku mrozek zgadzam się z tobą...to Niemcy wyciągnęli do nas pomocną dłoń...to ich dzieło...ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej...tylko wymordowanie paru milionów niewinnych ludzi pozostawia pewien niesmak...
nie do pomyslenia co by bylo jeszcze polskie gdyby nie bylo wojny, juz dawniej do nich nalezalo mnostwo, ale ja tez podziwiam ten narod za ich pilnosc, solidarnosc i wspomaganie miedzy soba.(Polacy mogli by sie od nich duzo nauczyc)
eczenstwa pochodzi tez mnostwo zanaych ludzi, kultura bez nich bylaby duzo ubozsza.
Tak,trzeba oddać wszystko...i zostać się z ulicami-jak mówi przysłowie. A kto naszym repatriantom z za Buga odda ich własność? Żydostwo umie się upomnieć o swoje nawet po kilku pokoleniach,a czasem wystarczy "7 woda po kisielu". A my dalej chodźmy śladami Zingera,róbmy festiwale kultury żydowskiej i skaczmy w rytm klezmerskiej muzyki...
