KOCHANKI LEŚMIANA

Zofia odrzuciła dla niego ogromnie przystojnego mężczyznę, z którym była zaręczona. Do końca życia tolerowała kochanki, biedę, niezaradność męża. Celina nigdy nie wyszła za mąż, to samo Dora. Ba, był czas, że godziły się żyć w czworokącie: one trzy i on jeden. Czym je fascynował?

 

Przecież nie sławą - bo sławny został dopiero grubo po śmierci. Ani urodą: mikry (miał 1,55 m wzrostu i ponoć mawiał, że chętnie zamieniłby swój talent na kilka dodatkowych centymetrów), przygarbiony, paskudny, łysy (na co wynalazł sposób, w końcu jednak zaniechany: by osadzać włosy na złotych drucikach), z zakrzywionym nosem. „Takie pół porcji mężczyzny”, jak przeczytamy w książce Adama Kulika „Leśmian Leśmian”. Tragicznie niezaradny: podczas pobytu w Paryżu, brudną bieliznę, zamiast prać – pakował w malutkie zawiniątka i „przypadkiem” zostawiał w rozmaitych miejscach. Jednego dnia ktoś ciągle go dopędzał i oddawał „zapomniane” zawiniątko. Na dodatek ciągle rozmawiał o życiu seksualnym.

Małgorzata Mazur