SZOK NAD WODĄ

Chcąc choćby na chwilę zapomnieć o nieznośnym upale, postanowiłem się schłodzić i popływać. Jeden rzut oka na mapę i nie było wątpliwości. Trzeba jechać do Nielisza. W okolicy Zamościa nie ma drugiego takiego akwenu - kilkaset hektarów pod wodą, w pięknej, czystej okolicy. Oczyma wyobraźni widziałem już piaszczyste plaże, ośrodki wczasowe, wypożyczalnie sprzętu wodnego, smażalnie,  zimne piwko z beczki i tłumy wypoczywających.

Dlatego nie ma się co dziwić, że na miejscu doznałem szoku. Zaparkować nie ma gdzie, zero ludzi, żadnej plaży, o ratowniku nawet nie wspomnę, a tym bardziej o jakiejkolwiek turystycznej infrastrukturze. Natomiast wszędzie walające się śmieci. Krótko mówiąc: syf, kiła i mogiła. Stałem nad brzegiem i nie mogłem uwierzyć, że tak wspaniały akwen można tak marnować!!! Cóż, widocznie pod tą szerokością geograficzną nie jest to do niczego potrzebne - pomyślałem zawiedziony.

Parę dni później trafiłem do Krasnobrodu. Tamtejszy zalew w porównaniu z Nieliszem przypomina raczej kałużę, ale miejsce to kwitnie. Strzeżone kąpielisko, ratownicy na łodziach, wypożyczalnie sprzętu, a tuż przy brzegu smażalnie, knajpki i wszystko, czego zmęczona upałem dusza zapragnie. Samo miasteczko zadbane, parkingi, kwatery agroturystyczne, wypożyczalnie rowerów i najważniejsze - tłumy ludzi.

W Polsce, o  terenach w dół od Lublina mawiają: „pszenica i buractwo". W okolicach Krasnobrodu pszenica udaje się chyba raczej słabo i może dlatego już jakiś czas temu skończono tam z umysłowym i mentalnym buractwem. Brawo, i oby przykład był zaraźliwy.

Krzysztof Czarnota