DYWERSJA NIEMIECKA NA ZAMOJSZCZYŹNIE W 1939 ROKU

Przygotowując kampanię wrześniową 1939 roku, szczególną uwagę poświęcili Niemcy zagadnieniom dywersyjno-sabotażowym oraz organizacji sieci wywiadowczej na terenie całej Polski. Działalność V kolumny niemieckiej odegrała poważną rolę w toku działań wojennych. Zasięgiem tej akcji objęte zostały także tereny Zamojszczyzny (...).

 

Fakt prowadzenia przez Niemców działalności wywiadowczej oraz prowokacyjnej nie stanowił tajemnicy dla polskich władz wojskowych oraz administracyjnych. Tajne pismo komendanta garnizonu miasta Lublin, płk. Czaplińskiego, z dnia 24 maja 1939 roku, skierowane do wszystkich for­macji garnizonowych, a więc także do garnizonów rozlo­kowanych na Zamojszczyźnie. Informowało o przerzuceniu na teren Polski w czasie od 3 do 8 kwietnia 1939 roku grupy specjalnie przeszkolonych agentów Gestapo. Byli to: Gerard Steinberg, lat 37, legitymujący się paszportem wystawionym na nazwisko Władysława Lubawskiego; Hans Seeberg, lat 22; Horst Muller, lat 27; Ernst Ritter, lat 29 oraz Max Budziński, lat 34. Zadaniem ich było prowadzić akcję prowokacyjną wśród ludności niemieckiej i ukraińskiej, wywołując ekscesy antyniemieckie, które miały być umiejętnie dyskontowane przez propagandę III Rzeszy (...).

Przebrani za polskich żołnierzy

Z chwilą rozpoczęcia się działań wojennych niemiecka siatka wywiadowczo-dywersyjna przystąpiła natychmiast do wyko­nywania ustalonych poprzednio szczegółowymi instrukcjami zadań. Jednym z najpilniejszych zadań, które w pierwszym rzędzie mieli wykonywać, było nakierowywanie eskadr niemieckich bombow­ców na konkretne cele, po uprzednim rozpoznaniu miejsc postoju polskich dowództw, rejonów zakwaterowania i zaopatrzenia wojsk.

Wojciech Białasiewicz