ŚWIETLIK

Świetlik nie był zielem znanym w starożytności. Wprowadzono go do lecznictwa dopiero w średniowieczu.

Uważano wówczas, że „suchość i zapalenie oczu leczy oraz zły wzrok poprawia". Używano go zarówno w postaci proszku, jak i „wody z ziela" - mieszano świeże kwiaty z cukrem i stawiano na słońcu. Syrop taki miał wzrok wzmacniać i „mdły mózg posilać". Stosowany był również w chorobach żołądka. Na zaćmę wpuszczano do oka sok z winem. Dla ogólnego wzmocnienia wzroku, szczególnie osobom starszym, dosypywano suchego ziela do pokarmów lub trunków.
(brr)