• 924.jpg
Wydanie nr 43 z 2014 r. (2014-10-29)

CIĄG DALSZY NASTĄPI? (CZ. I)

Ufam, że tak właśnie będzie, bo jaki jest sens ludzkiego życia, gdy nie ma w nim miłości i oddania drugiemu człowiekowi tej najpiękniejszej siły sprawczej, dającej siłę do życia i walki o lepsze, szczęśliwe jutro. Właśnie ukończyłem 46. rok życia, a od prawie 100 dni przebywam w więzieniu – strasznym i ponurym miejscu, które pewnie zaprowadziłoby mnie na skraj rozpaczy, gdzie już dalej tylko czarna otchłań i pustka bezsilności, ale jest ktoś i coś, co sprawia, że patrzę w przyszłość z nadzieją i ufnością, jakiej życzę każdemu człowiekowi. Tym kimś jest Ona – najwspanialsza kobieta, jaką kiedykolwiek udało mi się poznać, a tym czymś jest uczucie łączące nas od chwili, gdy dane nam było poznać się.

Prawie pięć lat temu zostałem poproszony przez przyjaciela o dość nietypową przysługę: jedź z koleżanką mojej żony na lotnisko po jej córkę, która przylatuje z zagranicy, a dziewczyna nie lubi jeździć do dużego miasta sama, trzeba pomóc. Wiadomo, przyjaciołom się nie odmawia. Poza tym lubię poznawać nowych ludzi. A więc zdawkowy telefon, ustalenie godziny i wyjazd. Pierwsze wrażenie – elegancka, zadbana kobieta, zachowująca zdrowy dystans. Wsiadamy do jej fajnego „babskiego” samochodu, ja za kierownicę i w drogę. Gdy pękają pierwsze lody, okazuje się kapitalnym, pełnym swady i ironii rozmówcą, doskonałym towarzyszem podróży. Ponieważ jest piekielnie inteligentna, rozmowa jest ciekawa i mimo że znamy wspólnie tylko dwie osoby, mamy dużo wspólnych tematów.

Olek

 

Cd. za tydzień

To jedynie część artykułu. Kompletny artykuł przeczytasz w obecnym wydaniu Tygodnika Zamojskiego. Zapraszamy do punktów sprzedaży, lub do zakupu e-wydania (tylko 2.5 zł).


Komentarze

nak Skraj 2014-11-01  14:06

pióro ..wyrobione..ho..ho.

Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej
Rozumiem