• 924.jpg
Wydanie 30 z dnia 29 lipca 2009 r. (2009-07-29)

Rozmowa tygodnia

SPRAWA HONORU

z Danutą Zdziarską-Wichą, ps. „Daniel”, „Danka”, sanitariuszką w Powstaniu Warszawskim

- Pamięta pani, co pani robiła, kiedy ogłoszono godzinę „W"?

- Tego dnia z kuzynką, udając volksdeutschki, wykupywałyśmy w sklepach sukno. Nasi koledzy z konspiracji zdobyli gdzieś talony do sklepów, w których mogli kupować tylko Niemcy. Nie pamiętam, co z tych materiałów miało powstać - na pewno coś do celów konspiracyjnych. Pierwsze walki odcięły nam powrót do domu. Tak, jak stałam - w jedwabnej, czarnej spódnicy, białej bluzce i butach na drewnianych koturnach zgłosiłam się na najbliższy posterunek AK, do batalionu „Gozdawa". Trafiłam potem pod dowództwo kpt. Hajera, „Ognistego", do patrolu sanitarnego. Chodziłam na barykady razem z chłopcami. Walczyłam w Banku Polskim.

- Dziś wielu mówi, że decyzja o wybuchu powstania to był błąd. Prof. Jan Ciechanowski, uczestnik powstania, w swojej najnowszej książce „Powstanie warszawskie" pisze, że było wielką klęską polityczną i militarną. Powstańcy nie byli zorganizowani, a zapasy amunicji szacowano na 3 dni.

- Wie pani, ja wtedy myślałam raczej o malarstwie niż o polityce. Ale wiedziałam, co to Ojczyzna. Jak to nie byliśmy zorganizowani? Ja, osiemnastolatka, należałam do AK. Tak samo moja kuzynka, znajomi chłopcy.

Rozmawiała Małgorzata Mazur

To jedynie część artykułu. Kompletny artykuł przeczytasz w obecnym wydaniu Tygodnika Zamojskiego. Zapraszamy do punktów sprzedaży


Komentarze

zygmunt 2009-07-29  22:31

Z całą pewnością "Powstanie warszawskie" nie jest najnowszą książką Jana m. Ciechanowskiego. Wydane zostało ona po raz pierwszy w 1971r. w Londynie przez wydawnictwo "Odnowa" w oparciu o rozprawę doktorską z 1968r. złożoną w London School of Economics.
W Polsce po raz pierwszy książka ukazała się w 1984r. nakładem PIW i była do 1987r. wznawiana jeszcze dwukrotnie. Obecne wydanie z 2009r. jest więc wydaniem czwartym. Prof. Ciechanowski prowadzi badania historyczne na tematy Polski oraz historii Polaków w Wielkiej Brytanii. Publikacje swoje zamieszcza w periodykach angielskich ale i polskich ./ zeszyty historyczne/
Nie znam dokładnie jego twórczości ale na pewno w Polsce opublikowana była jego nowsza książka pt."O genezie i upadku II Rzeczypospolitej - 1981.
Publikacja Jana Ciechanowskiego praktycznie nie zajmuje się oceną powstania w kategoriach klęski politycznej czy militarnej;cały jej ciężar skupia się na omówieniu politycznych przyczyn wybuchu Powstania Warszawskiego.Ocena ta jest druzgocąca dla kierownictwa władz londyńskich, zarówno politycznych jak i wojskowych i dlatego w Polsce, szczególnie w ostatnim okresie czasu jej znaczenie historyczne jest marginalizowane, gdyż zawarte w niej oceny nie przystają do lansowanego obłędnego poglądu o słuszności decyzji dowództwa KG AK o jego wybuchu.
Teza o słuszności jego wywołania i twierdzenie, że w przeciwnym wypadku nie byłoby dzisiejszej wolnej Polski jest obłędna tak jak i jej twórcy. Lansuje się tezę bohaterszczyzny zapominając o 200 tys. pomordowanych niewinnych ludzi; kobiet, dzieci i starców.
Ocenę taką podzielali także inni wybitni emigracyjni dowódcy.
Władysław Anders w książce "Bez ostatniego rozkazu"- Londyn 1959r./ wydanie krajowe 1992r/ pisze:'..Uważając , w ocenie wojskowej, powstanie w Warszawie, w warunkach w jakich wybuchło, za beznadziejne przy olbrzymich stratach które za soba pociągnie, dałem temu wyraz 3 sierpnia w depeszy do szefa sztabu Naczelnego Wodza gen.Kopańskiego w nastepujących słowach: " Osobiście uważam decyzję dowódcy Armii Krajowej za nieszczęście"
Mówiłem o decyzji dowódcy Armii Krajowej, gdyż w tensposób ogłoszono zarządzenie powstania, a nie wchodziłem w rolę innych czynników w tej sprawie, tym bardziej że nie mogłem w ogóle znać ich wówczas szczegółowo" str. 296.
Na zakończenie pragnę zacytować byłego premiera Stanisława Cat - Mackiewicza , który w książce "Zielone oczy" /W-wa 1958r./ pisze: "... W każdym razie Sosnkowski w czasie Powstania zamiast zająć jakąś heroiczne i wyraziste stanowisko, siedział we Włoszech i dekorował żołnierzy. Jego "Rozkaz", który tak chwaliłem i chwalę, był wspaniały, ale to była publicystyka, a nie kierowanie polskim żołnierzem. W czasie tejże wojny ks.de' Aosta, który był wodzem wojsk włoskich w Etiopii i przyleciał aeroplanem do Włoch, wrócił także areoplanem do Abisynii, aby tam zameldować się do obozu jeńców razem ze swymi żołnierzami. Sosnkowski wiedział dobrze, że Anglia nas oszukuje na całego, powinien był wtedy skakać na spadochronioe do Warszawy. - Zginąłby ? - Nie po to się jest generałem broni, aby unikać niebezpieczeństw". str. 116.
Tak więc raczej winno być ciszej nad tą trumną.

Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Dowiedz się więcej
Rozumiem