OCZKO DO OCZKA

- Zużyłem piętnaście kilogramów drutu. Produkcja kosztowała mnie ok. 300 zł. Kolczuga i czepiec, wykonane na wzór tych średniowiecznych, powstały z drutu stalowego, który powleczono miedzią, by nie rdzewiał. Do pracy nad kolczugą przystąpiłem przed Bożym Narodzeniem. Czasami siedziałem nad nią do północy, a nawet dłużej - opowiada Horembała.

Najpierw z małych kawałów formował ręcznie kółeczka, o średnicy 1 cm, a następnie łączył je ze sobą, by powstał określony splot. A tych jest wiele rodzajów, mogą być gęste lub luźne. - Ja wybrałem taki, w którym o jedno oczko zazębia się cztery kółeczka - wyjaśnia. Samodzielnie uszył też pikowaną derkę z zielonego płótna, którą zakłada się na kolczugę.

By nosić cały strój, trzeba mieć nie lada krzepę. Kolczuga, wraz z czepcem, waży piętnaście kilogramów.

- Te starsze były jeszcze cięższe, miały nawet 20 kg. Później robiono lżejsze. Np. ta, którą ja wkładam na pokazy, czyli XVII-wieczna, waży niecałe 10 kg. Można w niej długo walczyć. Ciężar rozkłada się równomiernie. Wytrzymałbym w takim stroju nawet kilkanaście godzin - mówi Grzegorz Urbański z Zamościa, prezes Zamojskiego Bractwa Rycerskiego.

Paweł Horembała założył sobie, że zrobi ok. dziesięciu kolczug i to z różnych okresów. Zdobył już wzory. Pomógł mu w tym szwagier, który jest historykiem. Sporo informacji można też znaleźć w internecie.

Magdalena Wójtowicz