Polsko-radziecka granica miała biec od Hrubieszowa (znalazłby się po stronie radzieckiej), przez Werbkowice i Łaszczów, do Korni
TOWARZYSZE SIĘ DOGADALI (CZ. II)
Dziś zmiana granic wydaje się sprawą zapomnianą, niewielu się nad nią pochyla. Miała jednak poważne skutki nie tylko dla pojedynczych ludzi, ale i dla gospodarki naszego kraju.
Korektę uzgodniono w tajemnicy. W tajemnicy także 15 lutego 1951 r. w Moskwie polski wicepremier Aleksander Zawadzki i szef MSZ ZSRR Andriej Wyszyński złożyli podpisy pod umową.
Polska odstępowała Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej, będącej częścią ZSRR, obszar 480 km kwadratowych nad Bugiem i Sołokiją, kolano Bugu. To cztery gminy: Krystynopol, Bełz, Chorobrow i Uhnów oraz część trzech innych: Waręż, Dołhobyczów i Tarnoszyn. Sowieci dali nam w zamian część przedwojennego powiatu leskiego: część dorzecza dolnego Sanu od Smolnika po Solinę z Ustrzykami Dolnymi, a także wsie: Czarna, Lutowiska, Krościenko, Bandrów, Bystre i Liskowate.
Małgorzata Mazur
To jedynie część artykułu. Kompletny artykuł przeczytasz w obecnym wydaniu Tygodnika Zamojskiego. Zapraszamy do punktów sprzedaży, lub do zakupu e-wydania (tylko 2.5 zł).
