NÓŻ W PLECY

W wyniku zawartych 23 sierpnia 1939 r. porozumień niemiecko-sowieckich oraz późniejszych ponagleń strony niemieckiej 17 września 1939 roku armia sowiecka przekroczyła na całej długości granicę z Polską.

Tego dnia rano polski ambasador w Moskwie, Wacław Grzybowski, otrzymał notę, w której władze sowieckie kłamliwie komunikowały o „przyjściu z pomocą ludności Ukrainy i Białorusi”, maskując agresję zbrojną.

Granicę polską przekroczyły wojska dwóch frontów, białoruskiego i ukraińskiego dowodzone przez komandarma II rangi Kowalewa i komandarma I rangi Timoszenkę. Łącznie w pierwszym rzucie było to blisko 500 tys. żołnierzy, wszystkim jednostki pancerne i lotnictwo. Wojska frontu ukraińskiego wkroczyły na południowo-wschodnie ziemie polskie i do 20 września miały dotrzeć do linii Kowel – Włodzimierz – Sokal, a następnie nacierać na południe, w kierunku Lwowa i zagłębia naftowego, by odciąć oddziałom polskim drogi wycofania się do Rumunii i na Węgry.

Celem całej operacji wojskowej było opanowanie jak największego terytorium Polski, po linię ustaloną w tajnym protokole niemiecko-sowieckim z 23 sierpnia 1939 r., czyli po linię trzech rzek: Narwi, Wisły i Sanu. Do końca września 1939 r. wojska sowieckie opanowały wschodnią Polskę, zdobyły szturmem Lidę oraz Grodno i przekroczyły na środkowym biegu Niemen oraz Bug.

Agresja i obrona

23 września 1939 r. dywizje sowieckie 8. Korpusu Strzeleckiego 5. Armii Sowieckiej, podeszły do Bugu w rejonie Hrubieszowa i Sokala i przeprawiły się na drugi brzeg. Tego dnia stoczyły walkę z polską osłoną, po której żołnierze polscy wycofali się w kierunku Hrubieszowa. 24-25 września oddziały sowieckie toczyły zacięte walki z oddziałami Wojska Polskiego po zachodniej stronie Bugu na terenie powiatu hrubieszowskiego oraz na trasie Krasnystaw – Chełm.

 

 

Jacek Feduszka