PAPIEŻ Z DALEKIEGO KRAJU

„Carolum Sanctae Romanae Ecclesiae cardinalem Wojtyla” – te znamienne słowa padły 16 października 1978 r., o godz. 18.18. Papież Polak – Karol Wojtyła przybrał imię Jan Paweł II. Był pierwszym od ponad 450 lat papieżem spoza Włoch, pierwszym w historii papiestwa Słowianinem, w dodatku pochodzącym z kraju komunistycznego.

Ten pontyfikat od początku był niezwykły. 29 września 1978 r., po zaledwie 33 dniach zasiadania na Stolicy Piotrowej, zmarł papież Jan Paweł I. Kardynałów z całego świata zwołano na konklawe. Karol Wojtyła do Rzymu poleciał razem z prymasem Stefanem Wyszyńskim. To było drugie w tym roku konklawe. Papieża Jana Pawła I pochowano 4 października. Przepisowy czas wakatu na Stolicy Piotrowej (sede vacante) trwał możliwie najkrócej: 10 dni. Tyle czasu miało 111 kardynałów, by przyjrzeć się potencjalnym kandydatom na papieża.

Karol Wojtyła nie zaniedbywał spotkań z kardynałami, ale nie byłby sobą, gdyby każdej wolnej chwili nie spędzał na wypadach w okolice Rzymu.

„Jedź ostrożnie. Wieziesz przyszłego papieża” – miał pewnego dnia usłyszeć taksówkarz, który wiózł Wojtyłę i kard. Franza Königa. Austriak był wieloletnim przyjacielem i głównym organizatorem kampanii na rzecz wyboru Polaka na papieża.

Konklawe rozpoczęło się 13 października. Trwało trzy dni. Kardynałowie głosowali ośmiokrotnie.

Ten wybór, choć był niemal jednogłośny (za Wojtyłą głosowało 94 purpuratów), zaskoczył cały świat.

 

„Powołali mnie z dalekiego kraju, abyśmy razem od nowa ruszyli wspólną drogą historii i Kościoła, z pomocą Boga i ludzi” – przemówił po włosku nowy papież, który przybrał imię Jan Paweł II.