TRZĘSIENIE ZIEMI A CAŁUN

Naukowcy z Politechniki w Turynie we Włoszech twierdzą, że odkryli, fizyko-chemiczny mechanizm powstania śladu twarzy i zarysu ciała mężczyzny na płótnie. Nadal jednak nie wiadomo czy jest to tkanina, w którą zostało zawinięte i złożone do grobu ciało ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa.

Wielowiekowa tradycja religijna chce widzieć w całunie grobowe płótno, w które zostało złożone ciało Jezusa po zdjęciu z krzyża. Naukowe poszukiwania nie dają jednak ostatecznych dowodów, że tak właśnie jest.

 

 

Węgiel i pyłki

Całun wykonany jest z lnu. Ma ponad 4 metry długości i ponad metr szerokości. Przedstawia zbliżone do siebie głowami dwa wizerunki (tyłu i przodu)  zwłok wysokiego mężczyzny, noszącego brodę i długie włosy. Ciało z całunu zostało uwiecznione w stanie “rigor mortis”, czyli śmiertelnego skostnienia, kiedy mięśnie sztywnieją. Ten stan utrzymuje się zwykle 12-24 godziny od śmierci i zanika 36-40 godzin po niej. Wynika z tego, że wizerunek na całunie powstał w 24-36 godzin po śmierci.

Płótno jest przechowywane w kaplicy Guariniego, pomiędzy katedrą a pałacem królewskim w Turynie. Spoczywa w srebrnym relikwiarzu, który został umieszczony w sejfie wypełnionym szlachetnym gazem, argonem. System komputerowy czuwa nad tym, by płótno nie było zagrożone przez procesy utleniania i bakterie. Gołym okiem nie można dostrzec postaci. Obraz staje się widoczny dopiero na kliszy fotograficznej - w negatywie. Przez ostatnie dziesięciolecia całun wielokrotnie poddawano badaniom. Naukowcy zajmujący się “świętym płótnem”, dzielą się na tych, którzy chcą obalić tezę, iż jest to pośmiertne płótno, którym owinięto ciało Jezusa, i tych, którzy szukają dowodów, że tak właśnie jest. Ani jedni ani drudzy nie są w stanie dowieść swojej tezy.

 

 

Opr. au