TYLKO ROCK (CZ. I)

Dziś młode zespoły rockowe nie mają w sobie takiej siły jak kiedyś. Nie ma już czego kontestować, „szara rzeczywistość” przestała być szara, nie ma cenzury, łatwiej o sprzęt – a kapel rockowych, które wstrząsnęłyby polską sceną muzyczną, jest jak na lekarstwo.

O kondycji muzyki rockowej można pisać wiele. Jedni mówią, że umarła, że nic dobrego i oryginalnego już nie powstanie, najwyżej jakieś kompilacje. Inni twierdzą wręcz przeciwnie, że rock ma się całkiem dobrze. A u nas? Muzyka rockowa trzyma poziom. Jeżeli tak grają dopiero raczkujące kapele, to co będzie, jak chłopaki dorosną?

Wyalienowani

De Jebs to młody, obiecujący band z Hrubieszowa. Tworzą go czterej licealiści: wokalista i gitarzysta Kuba Dąbek, gitarzysta Mateusz Pędzik, basista Bartek Kloc i bębniarz Konrad Magdziak.

Grają punk rock i new wave. Nie chcą być jednak zaszufladkowani i wciąż poszukują swojej drogi. – Gramy muzykę, a nie gatunek, gramy to co jest nam bliskie, śpiewamy o rzeczach dla nas ważnych. Wielu ludzi mówi: „wasze teksty nie mają większego sensu, to utopia”. Lecz czym jest życie bez marzeń? Jest tym, czym muzyka bez szczerości, czyli niczym – filozoficznie rozwodzi się Kuba Dąbek, lider kapeli. To on pisze teksty i muzykę. Obok własnych 14 utworów chłopaki nagrali także muzykę do wiersza Rafała Wojaczka, poety zaliczanego do grona wyklętych.

NightMagic:

 

Muszę przyznać, urzekła mnie ta kapela. Kawałek „We mgle” powstał jako pierwszy. Widać, jak muzyka zespołu ewoluuje. Początkowe inspiracje Deuterem czy Dezerterem ( „Maszynowe pokolenie” czy „We mgle”) powoli ustępują nostalgicznej nowej fali. Teksty są przemyśle, ambitne. „Gdzieś w nas widzą przyszłość narodu, lecz ich oczy ślepe są, gdzieś w nas szukają prawdy, a kłamstwo wylewa się z ust” („Szukaj mnie”).

 

Aneta Urbanowicz

 

Za tydzień kolejna rockowa odsłona